Coraz częściej mówi się o znieczulicy społecznej i braku empatii, jednak pewna kategoria ludzi zawsze będzie odczuwała wszystko intensywniej za sprawą genów i pewnych predyspozycji biologicznych.
Najprawdopodobniej słysząc o Osobach Wysoko Wrażliwych (WWO), wyobrażamy sobie kogoś, kto dużo płacze, jest nerwowy, łatwo wybucha i reaguje emocjonalnie. Jest to jednak wyobrażenie dalekie od prawdy. To ludzie urodzeni ze zdolnością zauważania więcej, lepszego rozumienia innych i dokładniejszego przetwarzania informacji.
Wysoka czułość nie jest diagnozą medyczną. Jeśli mówimy o naukowej nazwie tego zjawiska, jest to zwiększona wrażliwość sensoryczna, wrodzona i uwarunkowana genetycznie. To jedna z cech osoby, tak jak kolor oczu lub włosów.
Bardzo wrażliwi ludzie zauważają więcej, jednak nie oznacza to, że ich zmysły działają lepiej. Tak naprawdę ich wyjątkowość kryje się w ich fizjologii. Mózg WWO dokładniej i szybciej przetwarza informacje. Badania wykazały także, że mocniej reaguje na emocje innych ludzi. Oprócz tego takie osoby mają wysoki wskaźnik reakcji odruchowej, która pochodzi z rdzenia kręgowego. Dlatego są bardziej wrażliwe na ból, leki, stymulanty i częściej występują u nich reakcje alergiczne.
Zalety osób wysoko wrażliwych to:
Dzięki takim zdolnościom często wykazują wrażliwość na innych ludzi i żywe istoty. Wspaniale radzą sobie z opieką nad tymi, którzy nie mogą nic powiedzieć (niemowlęta, starzy ludzie, zwierzęta, rośliny). Dostrzegają przyczyny i skutki, potrafią znaleźć niezwykłe, nieszablonowe rozwiązania zadań. Widzą pewne wzorce, których inni ludzie nie dostrzegają. Mają też skłonności do pogłębionych refleksji, zadumy i analizowania wszystkiego.
Bardzo często są pedantami i perfekcjonistami. Przywiązują uwagę do szczegółów i nic nie robią pobieżnie. Szybko się męczą, ponieważ mocniej reagują na bodźce zewnętrzne – hałasy, zapachy, kolory itd. Nieświadomie przetwarzają też większą ilość danych i porównują je z poprzednimi doświadczeniami. Oznacza to, że podczas rozmowy nie tylko usłyszą słowa i intonację rozmówcy, ale także zauważą jego zapach, ubrania i plamy na ich powierzchni, niedoskonałości skóry, mimikę twarzy, sposób ułożenia włosów itd.
Są inni niż wszyscy. W dzieciństwie różnią się od innych dzieci, często ich unikają i nie potrafią się z nimi komunikować, czują się wyobcowani.
Dostosowują się do otoczenia. Rzadko pokazują swoją prawdziwą naturę z obawy przed odrzuceniem. Zamiast tego naśladują zachowania innych i udają, że są tacy sami, jak ludzie z ich otoczenia.
Mają ciągłe poczucie winy. Boją się zranić, obrazić lub zaniepokoić innych ludzi. Czują się niekomfortowo, gdy komuś w czymś przeszkadzają i często biorą na siebie winę za nieprzyjemne sytuacje.
W ich świadomości funkcjonuje wiele wyobrażeń o idealnym człowieku – gdy nie potrafią dopasować się do tych kryteriów i spełnić ich wszystkich, czują wstyd i wpadają w kompleksy.
Są podatni na emocje i stany innych. Silnie współodczuwają i reagują na każde emocje z otoczenia. Często muszą radzić sobie z uczuciami, które nawet nie należą do nich i przeżywają wszystko intensywniej.
Nie potrafią podejmować decyzji. Starają się nie popełniać błędów i przez to bez końca analizują różne rozwiązania, próbując przewidzieć wynik. Problem polega jednak na tym, że im więcej opcji się pojawi, tym trudniejszy staje się wybór. Dlatego bardzo często „zawieszają” się w podejmowaniu decyzji i nie podejmują działania.
Bardzo źle znoszą krytykę i odrzucenie. Nawet błahostki potrafią ich zranić lub urazić. Źle znoszą rozłąkę z ukochanymi ludźmi i bardzo przeżywają rozstania.
WWO muszą nauczyć się żyć ze swoimi emocjami, ale nie mogą ich tłamsić i zamykać się w sobie. Każda osoba, która słyszy od innych, że jest zbyt wrażliwa, powinna traktować to jako swoją zaletę i przekuć tę wrażliwość w swoją największą siłę.
Zdjęcie główne: Nik Shuliahin/unsplash.com
