Co może wpływać na zaburzenie samooceny mężczyzny?by Aleksandra Nowak / 20 maja, 2021
Karolina Jakubiec Samoszacunek, czyli na czym polega szacunek do samego siebie?
24 maja 2021
Potrzebujesz ok. 4 min. aby przeczytać ten wpis
Często mówi się o szacunku do rodziców, osób starszych, a co z samoszacunkiem? Czy naprawdę zapominamy o szanowaniu siebie?
Jednym z podstawowych aspektów naszej psychologii jest samoocena, poczucie własnej wartości oraz to w jakim stopniu lubimy siebie.
Czym jest samoszacunek?
Szacunek do siebie to nic innego jak poczucie własnej wartości oraz osobowości. To zaufanie do samego siebie, a także akceptacja siebie takim jakim się jest. Samoszacunek to także dbanie o swoje potrzeby, a również rozwój emocjonalny, psychiczny i fizyczny. Tutaj zaliczymy również chęć podejmowania wszelakich wyzwań i stawiania sobie kolejnych, co z kolei pozwala nam się rozwijać. Samoszacunek jest pierwszym etapem w budowaniu zdrowych relacji nie tylko z sobą, ale też z otoczeniem.
Coraz większy procent osób wykazuje problemy z samoakceptacją, która związana jest z wyglądem, pracą lub wyborami życiowymi. Osoba, która nie szanuje siebie odznacza się niską samooceną, niskim poczuciem własnej wartości i brakiem pewności siebie. Brak szacunku do siebie ma realnie negatywny wpływ na codzienne życie.
Po czym poznać, że się szanuję?
Lista zachowań wskazujących czy szanujemy siebie jest bardzo długa i do końca niesprecyzowana. Jak więc poznać czy szanuję siebie?
- Dokonuję samodzielnych wyborów;
- Potrafię egzekwować swoje prawa;
- Nie wstydzę się mówić o swoich marzeniach;
- Wprowadzam zmiany tak, gdzie jest to stosowne;
- O swoich przekonaniach i opiniach mówię głośno;
- Dysponuję swoim czasem tak, aby mieć go na realizację swoich marzeń, odpoczynek i relaks;
- Sprzeciwiam się wszędzie tam, gdzie uważam to za słuszne;
- Samodzielnie oceniam swoje postępowanie i potrafię wyciągać wnioski.
Jak więc pokochać siebie?
Zacznijmy od tego, że nikt nie jest idealny. Każdy ma swoje wady i przyzwyczajenia. A więc dążenie do bycia ideałem to tylko strata energii i czasu. Jeśli będziemy się na tym skupiać, nigdy nie osiągniemy sukcesu i szczęścia. Należy więc zaakceptować siebie, a każde potknięcie traktować jako szansę na zmianę, a nie jako porażkę. Samodzielne decydowanie i dokonywanie wyborów to kolejny etap do pokochania siebie. Można zacząć małymi krokami pokonywać swoje lęki i napięcia. Następnie czeka nas najtrudniejszy krok, czyli wzięcie odpowiedzialności za swoje życie. Nie szukajmy wymówek w innych, że przez nich nie jesteśmy w stanie zmienić swojego życia. Wymówki i ograniczenia to blokady, które sami stawiamy w swoim życiu. Często wyjście poza swoją strefę komfortu i powiedzenie głośnego „nie” na sprawy, które nas bolą i ograniczają, jest pierwszym krokiem do osiągnięcia sukcesu i nauczenia się samoszacunku. Tak, samoszacunku można się nauczyć. Wystarczy stale ćwiczyć swoją asertywność.
Kiedy szanujemy siebie stajemy się silniejsi i wiemy, że poradzimy sobie w każdej sytuacji. Toksyczne związki i przyjaźnie niszczą w nas szacunek do samego siebie. Tkwimy w nich niepotrzebnie i tym samym blokujemy samych siebie. Szacunek do samego siebie to zrozumienie, że to nie partner nas krzywdzi, tylko sami pozwalamy robić sobie krzywdę. Kto siebie szanuje, nie pozwoli na to. Brak szacunku do siebie utrudnia zbudowanie silnej i zdrowej relacji i znalezienie pracy. Sprawia, że taka osoba jest bardziej podatna na manipulację i wykorzystywanie przez innych.
Przesadne skupianie się na sobie powoduje, że w głowie pojawiają się różne, niestety negatywne myśli. Ciężko przejmujemy każdą krytykę, szukamy drugiego, ukrytego dnia w czyiś gestach lub mimice. Nie to jest najważniejsze. Wokół nas są osoby, które mogą potrzebować naszej pomocnej dłoni. Pomoc im pozwoli nam poczuć się potrzebnym i nie skupiać się przesadnie na swojej osobie.
Akceptacja siebie to klucz do pewności siebie. Trzymanie się wartości, które wyznajemy i postępowanie według nich to kolejny istotny aspekt samoszacunku. Łamanie zasad i sprzeniewierzanie się wartościom, tylko po to, aby osiągnąć cel lub zdobyć czyjąś sympatię obniża w nas poczucie szacunku do siebie. Weź 3 oddechy i zastanów się co jest dla Ciebie ważne w życiu i według jaki wartości chcesz żyć, a także czy będziesz w stanie ich przestrzegać. Jeśli umiemy szanować innych, to jesteśmy w stanie nauczyć się również szacunku do samego siebie.
źródło zdjęcia głównego: pexels.com
polecane wpisy
Po prostu tańcz! 10 korzyści, jakie daje nam taniec
Taniec to niepozorne zajęcie, które pozytywnie wpływa na nasze zdrowie. Dlaczego warto wprowadzić taniec do swojego życia już dziś?
Taniec to poruszanie się do rytmu muzyki. Elementy tańca widoczne są już w zachowaniu małych dzieci, które podrygują, słysząc przyjemną dla siebie melodię. Skoro jest to tak pierwotne zachowanie, to nie może być trudne. Jakie korzyści płyną z tańca i dlaczego nie warto się przed nim wzbraniać?
Rodzaje tańca
Atutem tańca jest bez wątpienia łącznie w sobie kilku elementów: słuchania ulubionej muzyki, poruszanie się w jej rytm i spalanie dużej ilości kalorii. Skoncentrujmy się na pierwszych dwóch wymienionych zaletach. W tańcu najważniejsza jest dobra zabawa. Warto więc tak dobrać rodzaj tańca, aby czerpać z niego jak najwięcej przyjemności.
- Taniec towarzyski – w tej kategorii mieszczą się takie tańce jak cha-cha, rumba, tango i wiele innych. Zasadniczo jest to taniec w parze. Uczymy się podstawowych kroków i figur, które można wykorzystać przy takich okazjach jak np. wesele;
- Taniec współczesny – oparty na samodzielnej ekspresji, o nieco teatralnym charakterze. W dużej mierze pozwala przekazać głębokie emocje i uczucia. Tańczony do jazzu, muzyki klasycznej, spokojnego popu;
- Breakdance – tańczony do muzyki w stylu hip-hop i rap. Wymagający i energiczny. Opiera się na wielu trikach i figurach gimnastycznych;
- Taniec na rurze – zyskujący na coraz większej popularności ze względu na akrobatyczny charakter, wzmacnianie mięśni i rozciąganie. Możemy dobrać do niego swoją ulubioną muzykę;
- Taniec brzucha – tańczony do orientalnej muzyki i w specjalnej chuście. Pozwala wyrazić siebie. Łączy w sobie elementy tańca i poznania innej kultury;
- Tańce irlandzkie – bardzo skoczne i dynamiczne. Taniec do tradycyjnej irlandzkiej muzyki.
Każda kultura wiąże się z tańcem. Dzięki temu można znaleźć taki rodzaj tańca, który odpowiada naszym preferencjom muzycznym i zainteresowaniom. Inne rodzaje tanecznych ćwiczeń to np. aerobik, zumba czy fitness w wodzie.
(fot. Ilja Tulit / Unsplash)
10 korzyści płynących z tańca
1. Ruch – taniec to ruch, a ruch to zdrowie. Zyskujemy poprawę kondycji, wydolności organizmu, a co za tym idzie poprawę odporności. Taniec spala mnóstwo kalorii, dzięki temu możemy zachować świetną sylwetkę, a nawet zrzucić zbędne kilogramy.
2. Endorfiny – czyli hormony szczęścia. Podczas każdej aktywności fizycznej zwiększa się produkcja endorfin. Dzięki temu poprawia się nastrój, wzrasta chęć do życia i wyzwala się energia. Taniec zapobiega depresji.
3. Okazja, aby kogoś poznać – kursy tańca to świetne miejsce, aby poznawać nowych ludzi. Nie tylko taniec towarzyski sprzyja zbliżeniu. Nawet indywidualne tańce mogą połączyć. W końcu to wspólna pasja.
4. Dobrze spędzony czas – dzięki połączeniu kilku czynników: otoczenia ciekawymi ludźmi, słuchania przyjemnej muzyki, ruchu.
5. Zbudowanie poczucia własnej wartości – taniec dodaje pewności siebie. Zwyczajnie sprawia także radość. Czując, że możemy się realizować w czymś, co sprawia nam frajdę, wzmacniamy poczucie własnej wartości.
6. Poprawa wyglądu – z jednej strony spalamy ponadprogramowe kalorie. Z drugiej zmienia się sylwetka poprzez wzmocnienie mięśni i wyprostowaną postawę.
7. Zwiększona koordynacja – taniec pozwala poprawić koordynację ciała. Ruchy stają się pewniejsze. Dzięki temu unikamy ryzyka kontuzji w codziennych czynnościach.
8. Dodanie energii – z jednej strony wydawać by się mogło, że energia zostaje zużyta poprzez intensywny ruch. Organizm jest jednak tak skonstruowany, że im więcej mamy ruchu, tym więcej później w nas energii.
9. Poprawa pracy serca – a także całego układu krwionośnego. Serce w tańcu pracuje intensywniej. Dzięki temu poprawia się jego praca, uelastyczniają tętnice, reguluje ciśnienie i obniża się poziom cholesterolu.
10. Poprawa oddechu – intensywny ruch powoduje przyspieszenie oddechu. Dzięki temu płuca lepiej pracują, a w organizmie – w komórkach – pojawia się więcej tlenu.
Nieważne, czy podejdziemy do tańca profesjonalnie i zapiszemy się na kurs, czy po prostu włączymy muzykę i damy się ponieść emocjom. Najważniejsze jest to, aby taniec dawał nam radość i nie krępował. Warto wyzwolić swoją energię i pozwolić sobie na spontaniczność. Taki taniec – prosto z wnętrza nas samych – na pewno wprawi nas w dobry nastrój!
Zdjęcie główne artykułu: fot. Andre Furtado / Unsplash
Uzależnienia behawioralne, czyli problem współczesnej młodzieży
Uzależnienia behawioralne – to pojęcie można coraz częściej usłyszeć w mediach lub przeczytać na różnych forach. Czym jest uzależnienie behawioralne? Jakie może mieć skutki?
Jeszcze parę lat temu największym zmartwieniem rodziców nastolatka była obawa, że sięgnie on po używki typu alkohol, papierosy lub marihuana. Teraz coraz częściej mamy do czynienia z uzależnieniem behawioralnym – najprościej mówiąc uzależnieniem od czynności. Uzależnienia te wystąpić mogą również u osób dorosłych, jednak jak wskazuje wiele badań uzależnienia behawioralne częściej dotyczą młodych osób, które podatne są na wpływ środowiska zewnętrznego oraz rówieśników.
Rodzaje uzależnień behawioralnych
Ciężko o pełną listę uzależnień, które można tutaj wymienić. Niemniej jednak do uzależnień behawioralnych zalicza się przede wszystkim:
- Uzależnienie od internetu;
- Uzależnienie od telefonu komórkowego;
- Uzależnienie od gier komputerowych;
- Hazard;
- Uzależnienie od pornografii;
- Pracoholizm.
Lista uzależnień od czynności, popedów stale się powiększa. Obecnie do uzależnień behawioralnych zalicza się już również: uzależnienie od kart płatniczych, od seksu, przesadnego dbania o swoje ciało poprzez liczne ćwiczenia i wysiłek fizyczny, dietę wysokobiałkową, czy też używanie sterydów anabolicznych (w terminologii-bigoreksja). Na liście znajduje się również nadmierna koncentracja na zdrowym odżywianiu (w terminologii – ortoreksja), uzależnienie od opalania i solarium (w terminologii – tanoreksja). Coraz częściej mówi się także o uzależnieniu od chirurgii plastycznej czy też medycyny estetycznej.
Powyższe zachowania traktowane są jago kompulsywne, nad którymi człowiek nie potrafi zapanować, a te jednocześnie wpływają negatywnie na funkcjonowanie organizmu. Zachowania te nie dają szczęścia, lecz niwelują wewnętrzne napięcie, a także złe samopoczucie. Uzależnienia behawioralne można sklasyfikować jako uzależnienia psychiczne, niesubstancjalne. O tym, że granica została przekroczona świadczy duże zapotrzebowanie, a także częstotliwość wykonywanej czynności.
Granica pomiędzy normalnością, a uzależnieniem behawioralnym jest bardzo ciężka, ponieważ wiele z nich uważa się niezagrażające człowiekowi, które jednocześnie akceptowane są przez społeczeństwo. Mowa tutaj np. o pracoholizmie.
Co świadczy o uzależnieniu behawioralnym?
Zachowania związane z uzależnieniem behawioralnym niewiele różnią się od tzw. uzależnień tradycyjnych. Jakie cechy można przypisać uzależnieniom niesubstancjalnym?
- Kontynuacja szkodliwych zachowań pomimo szkód jakie powodują;
- Zaniedbywanie innych czynności, w tym również źródeł przyjemności;
- Silne pragnienie podejmowania konkretnej czynności.
Co ciekawe, pomimo tego, że objawy uzależnień behawioralnych zgodne są z objawami innych uzależnień, jak np. zażywanie środków psychoaktywnych, to nie są one uznane oficjalnie jako uzależnienia. Dlaczego? Brakuje większych badań na temat jak jedzenie czy też zakupy zaliczyć do uzależnień. Niemniej jednak wiele badaczy i naukowców stale prowadzi liczne eksperymenty i doświadczenia w celu zbadania i głębszego poznania uzależnień behawioralnych. Ze wspomnianych uzależnień od czynności jedynie hazard znajduje się w międzynarodowej klasyfikacji zaburzeń psychicznych. Jednak nie jako uzależnienie, ale jako patologiczne zachowanie.
Jak można rozpoznać dziecko/nastolatka uzależnionego?
Podstawowym objawem uzależnienia od czynności np. Gier komputerowych jest sytuacja kiedy dziecko większą część swojego wolnego czasu poświęca na granie. Dodatkowo agresywnie i nerwowow reaguje kiedy rodzic chce im w tym przeszkodzić. Rezygnuje z kontaktów osobistych ze znajomymi, rówieśnikami,a także pojawiają się problemy ze snem lub odżywianiem.
Dostrzeżenie przez rodzica granicy pomiędzy tym co jest hobby dziecka, a co jest już nałogiem jest bardzo cienka. Stała obserwacja oraz bliskie relacje dziecka z rodzicem mogą pomóc w sklasyfikowaniu tego.
Profilaktyka leczenia uzależnienia behawioralnego
Jak w przypadku innych uzależnień, czy też chorób, tutaj także ważna jest profilaktyka. Kiedy dziecko, nastolatek zmaga się z uzależnieniem od czynności, to należy szczególny nacisk kłaść na:
- Poznawanie jak reagować i radzić sobie z emocjami i stresem, przy jednoczesnym budowaniu stabilnej samooceny i poczuciu własnej wartości;
- Podejmowanie decyzji i rozwiązywanie problemów, w tym poznanie zdrowego sposobu na spędzanie wolnego czasu;
- Utrzymywanie bliskich relacji z ludźmi, budowanie asertywnego reagowania w sytuacjach napięcia, nacisku.
Jak wskazuje wiele naukowych badań w leczeniu uzależnień behawioralnych zarówno wśród dzieci, młodzieży jak i dorosłych najbardziej skuteczna jest metoda badawczo-poznawcza, a także dialog motywacyjny. Alarmujące statystyki wskazują, że każdego roku dochodzi do nowych przypadków zachorowań. Dlatego tak ważne jest podejmowanie działań profilatycznych i informacyjno-edukacyjnych, które dotyczą mechanizów uzależnienia, jego objawów i faz, a także konsekwencji jakie związane są z uzależnieniem behawioralnym.
źródło zdjęcia głównego: pexels.com
