Najważniejsze filary rodzicielstwa bliskości

Rodzicielstwo bliskości to model wychowania opierający się na budowaniu więzi pomiędzy rodzicami a dzieckiem, od pierwszych chwil życia noworodka. Jak to wygląda w praktyce?

Rodzicielstwo bliskości (ang. attachment parenting) to filozofia rodzicielstwa, której autorem jest, pochodzący z USA pediatra, William Sears. Wychowanie oparte na rodzicielstwie bliskości polega na budowaniu z dzieckiem silnej więzi emocjonalnej i towarzyszenie mu od pierwszych chwil życia. Idea takiego wychowania opiera się na teorii przywiązania w psychologii rozwojowej. Teoria ta głosi, że więź emocjonalna łącząca dziecko z jego opiekunem, ma wpływ na jego przyszłe życie. Determinuje nie tylko to, w jaki sposób będzie sobie radzić w relacjach jako dorosły, ale może mieć wpływ na jego zdrowie psychiczne.

Jak rozumieć ideę rodzicielstwa bliskości?

Rodzicielstwo bliskości nie jest „bezstresową metodą wychowania”. W tym modelu wychowawczym chodzi o stawianie dziecku bezpiecznych granic, cierpliwość i zrozumienie. Bardzo istotnym aspektem jest także czułość – rozumiana jako bliskość, ale również czujność. Rodzic powinien być wrażliwy na sygnały, jakie wysyła mu dziecko i odpowiednio na nie reagować. Metoda RB opiera się także na 7 głównych filarach, które wspomagają tworzenie więzi.

Filary rodzicielstwa bliskości

Filary rodzicielstwa bliskości to absolutne podstawy, które pozwalają na stworzenie więzi pomiędzy rodzicami i dzieckiem. Ich wdrożenie zapewnia wzajemne zrozumienie. Rodzic i dziecko muszą znaleźć własne drogi komunikacji. Dzięki filarom każdej ze stron będzie jednak łatwiej.

• Narodziny – ważne, aby od początku być blisko z dzieckiem

Bliskość fizyczna i emocjonalna między rodzicami i noworodkiem są kluczowe. Ważne więc, aby tuż po porodzie mieć okazję do wspólnego obcowania z dzieckiem. Jeżeli nie ma medycznych przeciwwskazań rodzice i ich pociecha powinni mieć przestrzeń, aby ze sobą pobyć. Wskazany jest kontakt skóra do skóry oraz pierwsze próby karmienia piersią.

• Karmienie dziecka piersią

Naturalne karmienie to obopólna korzyść dla noworodka i matki. Nie ma lepszego pożywienia dla dziecka niż mleko matki. Pokarm zawiera cenne witaminy i minerały, a także komórki macierzyste. Naturalne karmienie wpływa na odporność malucha. Pomaga także stworzyć więź pomiędzy dzieckiem i mamą.

• Noszenie

Noszone, tulone, otoczone ciepłem rodzicielskiego ciała dziecko szybciej się wycisza i uspokaja. Dziecko przyzwyczajone do przyjaznego środowiska w brzuchu mamy, najlepiej czuje się w podobnych warunkach także poza nim. Dlatego tak ważne jest noszenie, kołysanie i tulenie noworodka. Zapewnia mu to poczucie bezpieczeństwa i komfort. 

• Spanie w pobliżu dziecka

Spanie w pobliżu nie oznacza koniecznie spania razem w jednym łóżku. Ta decyzja musi być indywidualnym wyborem rodziców. Dziecko powinno jednak spać w tym samym pomieszczeniu. Zapewnia mu to poczucie bezpieczeństwa i bliskości z rodzicami. Wspólna sypialnia ogranicza także ryzyko wystąpienia śmierci łóżeczkowej.

• Płacz jako środek komunikacji

Płacz jest jedyną formą komunikacji małego dziecka. Płacz jest więc sygnałem, na który rodzic powinien bezwzględnie reagować. Idea rodzicielstwa bliskości zakłada, że płacz nie jest wymuszeniem, a komunikatem. Każdorazowa reakcja rodzica na sygnały wysyłane przez niemowlę, zapewniają mu poczucie bezpieczeństwa. Rodzic z kolei szybciej uczy się rozumieć to, co dziecko chce mu przekazać.

• Odstąpienie od sztywnych reguł i zasad

Rodzicielstwo bliskości neguje zimny wychów i techniki w stylu „wypłakiwania”. Według tej metody wychowawczej, dzieci, które nie otrzymują dostatecznej uwagi, bliskości i ciepła, będą miały problemy z nawiązywaniem relacji w przyszłości, będą nieufne i lękliwe.

• Rodzinny balans

Dla zachowania zdrowia i równowagi wszystkich członków rodziny – po narodzinach dziecka, każdy z domowników musi mieć swoją przestrzeń, uwagę i spokój. Pierwsze dni życia noworodka są wymagające i absorbujące. Nie można jednak doprowadzić do zaniedbania innych członków rodziny z powodu zmęczenia. Należy zadbać o to, aby każdy czuł się zaopiekowany i kochany.

Wychowanie dziecka jedynie w teorii jest łatwe. Nie sposób teoretyzować na ten temat, ponieważ każda sytuacja, każdy rodzic i każde dziecko są inni. Każdy musi wypracować własne metody i techniki, które będą się sprawdzać w życiu i przynosić obopólną korzyść.

Zdj. główne: Ante Hamersmit/unsplash.com