Hiperseksualność może występować jako objaw choroby afektywnej dwubiegunowej lub samodzielnie. Psycholodzy określają ją również jako kompulsywne zachowanie seksualne lub uzależnienie od seksu. Wspomniana dysfunkcja obejmuje fantazje erotyczne, popędy lub zachowania, które wymykają się spod kontroli. Może negatywnie wpłynąć na pracę, zdrowie, relacje i inne aspekty życia.
Zwiększony popęd seksualny jest częstym objawem manii u osób z chorobą afektywną dwubiegunową. Doświadczają gwałtownych wahań nastroju, od poczucia podniecenia, skłonności do ryzyka i fali energii, do smutku i niskiej samooceny. Te wahania nastroju, nazywane epizodami manii i depresji, są klasycznymi objawami choroby afektywnej dwubiegunowej. W okresie manii takie osoby mogą mieć skłonność do impulsywnych, lekkomyślnych zachowań seksualnych i podwyższonego libido. Hiperseksualność należy potraktować jako sygnał ostrzegawczy.
Tak jak nie ma jednej przyczyny choroby afektywnej dwubiegunowej, tak samo nie ma wyraźnego powodu hiperseksualności, zwanej również seksoholizmem. Eksperci twierdzą, że brak równowagi chemicznej w mózgu może przyczyniać się do obu zaburzeń.
Hiperseksualności towarzyszą niekiedy inne objawy, takie jak słowotok, problem z koncentracją, nadmierne wydatki i bezsenność. Osoby, które jej doświadczają, mogą mieć wielu partnerów seksualnych.
Kiedy choroba afektywna dwubiegunowa nie jest skutecznie leczona, hiperseksualność może siać spustoszenie w życiu osobistym. Prowadzi do wielu złych decyzji, niejednokrotnie wiążących się z poważnymi i negatywnymi konsekwencjami. Leczenie objawów choroby afektywnej dwubiegunowej oraz opanowanie manii może pomóc w przypadku uzależnienia od seksu.
U seksoholika wielokrotnie uczestniczącego w nielegalnych lub niedopuszczalnych zachowaniach seksualnych, często diagnozuje się też zaburzenia parafilne. Mogą obejmować ekshibicjonizm, fetyszyzm, masochizm i sadyzm.
Pamiętaj, że leczysz chorobę, a nie objawy. Leczenie obejmuje zwykle stabilizatory nastroju lub środki przeciwpsychotyczne, a także psychoterapię, np. terapię poznawczo-behawioralną albo terapię interpersonalną rytmu społecznego. Wsparcie przyjaciół i rodziny ma kluczowe znaczenie w leczeniu osoby cierpiącej na hiperseksualność.
Terapia poznawczo-behawioralna (CBT) zapewnia różnorodne techniki i narzędzia, które pomagają pacjentowi zmienić zachowanie. CBT wyposaża osobę w nowe techniki radzenia sobie w trudnych sytuacjach. Dodatkowo zmniejsza ryzyko niekontrolowanych zachowań seksualnych.
Z kolei terapia interpersonalna rytmu społecznego ma poprawić nastrój pacjenta poprzez zrozumienie i pracę z ich biologicznym i społecznym rytmem. Wspomaga osoby cierpiące na zaburzenia nastroju. Pokazuje, jak radzić sobie w stresujących sytuacjach. Dodatkowo uczy, jak poprawić relacje społeczne.
Kiedy choroba jest już pod kontrolą, pacjenci często żałują swojego wcześniejszego zachowania. Mogą poczuć wyrzuty sumienia. Niejednokrotnie zastanawiają się, jak wybrnąć z trudnej sytuacji.
Światowa Organizacja Zdrowia (WHO) umieściła kompulsywne zachowania seksualne w Międzynarodowej Klasyfikacji Chorób (ICD-11) i zdefiniowała je jako zaburzenie impulsywne. Charakteryzują się uporczywym wzorcem niemożności kontrolowania intensywnych, powtarzających się impulsów lub popędów seksualnych. Zachowania seksualne wymykają się wtedy spod kontroli.
Podsumowując, hiperseksualność to stan, w którym osoba nie potrafi kontrolować swoich zachowań seksualnych, Uporczywe myśli seksualne zakłócają jej zdolność do pracy, utrzymywanie relacji i wykonywanie codziennych czynności.
Hiperseksualność może być jednym z najtrudniejszych objawów, zarówno dla osoby chorej, jak i jej bliskich. Czasami niezdolność do kontrolowania popędów seksualnych prowadzi do rozwodów i zakończenia relacji romantycznych. Obie osoby w związku mogą cierpieć, jeśli te pragnienia prowadzą do zdrady. Partner z chorobą afektywną dwubiegunową może czuć się zrozpaczony, ponieważ zranił ukochaną osobę. Drugi partner czuje się rozżalony i oszukany.
Osoba impulsywna seksualnie ma wyraźną tendencję do angażowania się w aktywność seksualną bez zastanawiania się nad możliwymi negatywnymi konsekwencjami. Hiperseksualność zwiększa ryzyko chorób przenoszonych przez krew lub drogą płciową, a także niechcianej ciąży.
Zdjęcie główne artykułu: fot. Element5 Digital, źródło: unsplash.com
