Mentoring a coaching – poznaj 5 podstawowych różnic

Osoby, które chcą pracować nad swoim rozwojem osobistym, często spotykają się z pojęciem coachingu i mentoringu. Te metody rozwoju osobistego są zwykle mylone ze sobą, ponieważ różnice między nimi są minimalne (ale istnieją!). Obie formy pracy nad rozwojem osobistym wykorzystywane są w sektorze biznesowym. Jak je rozróżnić?

Podstawowe różnice

Mentoring i coaching to metody mające przyczynić się do rozwoju osobowości. Pomimo, że obie formy mają pomóc w rozwoju jednostki, to nieco się od siebie różnią. 

Podstawowe różnice między tymi metodami w przystępny sposób prezentuje tabela:

	coaching	mentoring
cel	skoncentrowanie na celu krótkoterminowym	koncentracja na konsekwencjach długoterminowych, wykraczających poza cel
metody działania	moderowanie, obserwacja, pobudzanie do samodzielnego działania	udzielanie konkretnych rad i wskazówek
metody pracy z podopiecznym	słuchanie, zadawanie pytań i obserwacja	opowiadanie o własnych doświadczeniach
główne cechy nauczyciela	empatia	doświadczenie
określenie realizacji celu	na podstawie możliwości mentalnych podopiecznego	na podstawie wiedzy innych osób

Mentoring, czyli co?

Mentoring jest formą partnerskiej relacji pomiędzy „mistrzem“ i „uczniem“. Dzięki tej relacji „uczeń“ odkrywa i rozwija potencjał swojej osobowości. Mentor pełni zaś rolę nauczyciela, który jest ekspertem pomagającym odnaleźć właściwą drogę. Mentoring jako metoda rozwoju skupia się na doradztwie oraz pomocy w tworzeniu sukcesu.

Korzyści mentoringu:

• jest bardzo elastyczny, więc można dopasować go do indywidualnych potrzeb,
• zwiększa zaangażowanie „ucznia“,
• nie wyklucza innych form szkolenia,
• jest zorientowany na jednostkę,
• jest względnie tani.

Rodzaje mentoringu

Wzrost zainteresowania rozwojem osobistym sprawił, że powstały różne rodzaje mentoringu, które można dopasować do indywidualnych potrzeb. Do najpopularniejszych zalicza się mentoring:

• korporacyjny (w biznesie) – spotykany zwłaszcza w większych korporacjach, gdzie mentor jest doradcą i przewodnikiem swojego „ucznia” na różnych etapach jego kariery,
  
• branżowy – mentor jest osobą odpowiedzialną za szkolenia, które są niezbędne do uzyskania odpowiednich kwalifikacji zawodowych,
  
• społeczny – dotyczy wsparcia dla osób, które znajdują się w trudnej życiowej sytuacji i potrzebują rad oraz mentalnego wsparcia podczas podejmowania istotnych decyzji.

Kilka słów o coachingu

Coaching zalicza się do metod psychologicznych, to proces realizowania się pod okiem trenera, aby zwiększyć swoje efekty i osiągnąć zamierzone cele.  Rolą coacha jest takie pokierowanie myślami „ucznia”, aby to on sam wpadł na pomysł rozwiązania swoich problemów. Coach podczas sesji zadaje bardzo dużo różnych pytań, które mają pokazać „uczniowi” świat z innej perspektywy. Trener najczęściej posiada wiedzę z zakresu psychologii i skutecznego motywowania.

Korzyści coachingu:

• zwiększa motywację,
• pobudza kreatywność,
• zwiększa elastyczność działania,
• pomaga w samodzielnym podejmowaniu nowych wyzwań,
• jest wsparciem dla kariery,
• pozwala na umiejętne równoważenie czasu pracy i życia osobistego.

Rodzaje coachingu

W coachingu można wyodrębnić kilka rodzajów, z uwzględnieniem sfer życia, na których poprawę jest nastawiony. Wyróżnia się coaching:

• personalny – skupiający się na zbudowaniu własnego „ja” ucznia,
  
• life – dotyczący życia osobistego oraz relacji międzyludzkich,
  
• medyczny – polega na pracy z pacjentami i personelem medycznym,
  
• zawodowy – nastawiony na rozwój i karierę trenowanej osoby,
  
• executive – dotyczy pracy z kadrą, która zarządza firmą,
  
• inwestycyjny – obejmujący działania w zakresie szeroko pojętych inwestycji,
  
• biznesowy – czyli taki, który ma pomóc rozwinąć biznes.
  
• grupowy – spotkania odbywają w grupach o podobnych „wyzwaniach”.

Pomimo różnic zarówno coaching, jak i mentoring są świetnymi sposobami na rozwój osobisty. Przy wyborze konkretnej metody warto wziąć pod uwagę własne predyspozycje, charakter wykonywanej pracy oraz możliwości.